Η Ναζιστική προβολή στην Ψυχολογία των Ζώων διαμορφώνει την κυριαρχική ιεραρχία με τον Άλφα σκύλο στην κορυφή ως τον απόλυτο αρχηγό.

2016-12-11
Ένα από αυτά που ακούγονται περισσότερο σχετικά με τα σκυλιά είναι πως "η κυριαρχία είναι εξαιρετικά σημαντική για την οργάνωση των ομάδων τους." Το σενάριο συνεχίζεται λέγοντας ότι "...οι αλληλεπιδράσεις τους σχετίζονται με το να κερδίσουν και να διατηρήσουν την κοινωνική τους θέση. Το σκυλί με την υψηλότερη θέση κυριαρχεί του σκύλου με την χαμηλότερη θέση ο οποίος και παραδίδεται. Τα σκυλιά πάντα προσπαθούν να ανέβουν στην κλίμακα διότι γνωρίζουν πως οι υψηλότερες θέσεις κατέχουν και μεγαλύτερα πλεονεκτήματα στην ζωή".

Το σενάριο είναι και πάλι βασισμένο σε υποθέσεις σχετικά με το πώς οι λύκοι οργανώνουν τις αγέλες τους (υπενθυμίζω εδώ πως η εικασία ότι τα σκυλιά είναι αγελαία ζώα δεν ισχύει και το εξηγώ παρακάτω). Αυτό είναι ένα από τα παραμύθια που σχεδόν ο καθένας γνωρίζει, και όχι μόνο οι κηδεμόνες σκύλων αλλά ακόμα και εκείνοι που ποτέ δεν είχαν και δεν θα ήθελαν να έχουν σκύλο ! Σπάνια συναντώ ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε αυτό το παραμύθι. Κατά συνέπεια μάλλον θα σας ξενίσει να μάθετε ότι πλέον γνωρίζουμε (να είναι καλά ο Dr L. David Mech) πως ακόμα και λύκοι ΔΕΝ ζουν σε κυριαρχική ιεραρχία.

Το να ζεις σε κυριαρχική ιεραρχία και το να βασίζεις την συμπεριφορά σου προς τους άλλους ανάλογα με το ποιος έχει ποια θέση, συνεπάγεται πως πρέπει να έχεις την ικανότητα να εκτελείς έστω και λίγη αφαιρετική σκέψη.

Θα πρέπει να έχεις έναν χάρτη της κοινωνικής δομής μέσα στο μυαλό σου και με βάση αυτόν τον χάρτη να συγκρίνεις τις διάφορες θέσεις μεταξύ τους και να αποδίδεις τις θέσεις αυτές στους άλλους και στον εαυτό σου.

Ούτε ο λύκος αλλά ούτε και ο σκύλος έχουν την δυνατότητα αυτής της επεξεργασίας.

Η κυριαρχική ιεραρχία απαιτεί επίσης μια σταθερή ομάδα η οποία να είναι οργανωμένη σε αυστηρή δομή. Τα σκυλιά δεν ζουν σε σταθερές ομάδες, Ζουν ημι-μοναχικές ζωές οι οποίες εμπλουτίζονται με εφήμερες φιλίες. Οι ομάδες που τα σκυλιά σχηματίζουν δεν είναι με κανένα τρόπο οργανωμένες σε αυστηρή δομή. Η δομή των ομάδων αυτών είναι περισσότερο ευέλικτη και για τον λόγω αυτό είναι τόσο καλά στα να ενσωματώνουν αόριστο αριθμό ξένων (να τα βάζουμε στα σπίτια μας, να έρχονται σε επαφή με άλλα σκυλιά, ν φέρνουμε νέα σκυλιά στα σπίτια μας).

Τέλος, το τελευταίο μέρος αυτού του παραμυθιού είναι πως κανένας μέχρι και σήμερα δεν κατάφερε να βρει μια πραγματική κυριαρχική ιεραρχία μέσα σε μια ομάδα σκύλων όσο σκληρά και αν έχει ψάξει ή οποιαδήποτε στατιστικά και να έχει εφαρμόσει. Η όλη ιδέα είναι μια ανοησία.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Πως μπόρεσε η επιστήμη να κάνει ένα τόσο χονδρό λάθος και πως κατέληξε το παραμύθι αυτό να ριζώσει τόσο καλά στο μυαλό μας;

Για να το καταλάβουμε θα πρέπει να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή και να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας. Είναι κοινή γνώση μεταξύ των ιστορικών πως οι άνθρωποι προβάλανε τις δομές των δικών τους κοινωνιών στο ζωικό βασίλειο.

Ας αφήσουμε όμως το παρελθόν και ας δούμε τι γίνεται στις μέρες μας. Το περιβάλλον που ζούμε από την στιγμή που θα έρθουμε στον κόσμο μας βομβαρδίζει με δομές και έννοιες οι οποίες έχουν ένα και μοναδικό στόχο: Να παραμένουμε διαιρεμένοι σε απόσταση ο ένας από τον άλλο και υποταγμένοι.

Αναλογιστείτε την αλλοίωση της γλώσσας μας, την παραποίηση των εννοιών και κατά συνέπεια την αδυναμία της επικοινωνίας άρα την διαίρεση.

Λαθεμένα π.χ. χρησιμοποιούμε για όλα όσα δεν ισχύουν την λέξη μύθος. Όμως ο μύθος εξιστορεί την πραγματικότητα αυτό που παρουσιάζει κάτι φανταστικό είναι ο παρα-μυθος = παραμύθι.

Έτσι λοιπόν το μοντέλο του «ελέγχου» θα έπρεπε να προβληθεί και στο ζωικό βασίλειο. Ένας πάνω και οι υπόλοιποι από κάτω. Πως αλλιώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα; Πως αλλιώς θα μπορούσε να νοιώσει ο άνθρωπος ότι ο ίδιος είναι, ή αν όχι πρέπει να γίνει, ο «αρχηγός» του σεναρίου. Πως αλλιώς θα επαληθευτεί το παιχνίδι «νικητής και χαμένος»;

Η κυριαρχική ιεραρχία είναι ανθρωπομορφισμός ο οποίος έχει τις ρίζες του σε πολύ συγκεκριμένη τοποθεσία και περίοδο στην ιστορία μας. Είναι επίσης ένα από τα τραγικότερα προϊόντα που κατασκεύασε η «επιστήμη» για τα ζώα καθώς η ιδέα της κυριαρχικής ιεραρχίας χρησιμοποιείται πολύ συχνά για να δικαιώσει κάθε είδους παράξενη και βάρβαρη πρακτική προς τα σκυλιά.

Είναι η δικαιολογία για να βλέπουμε την «ανταρσία» σε κάθε συμπεριφορά του σκύλου και την βίαιη καταστολή αυτής. Είναι εντάξει να τον χτυπήσεις, να τον κλωτσήσεις, να του κάνεις ηλεκτροσόκ, να τον στραγκαλήσεις γιατί έτσι θα του «μάθεις» ποια είναι η θέση του. Μετά, και αφού θα έχει καταλάβει ποια είναι η «θέση» του αυτομάτως θα υπακούει και θα κάνει οτιδήποτε του ζητούμε. Η βαρβαρότητα που η ιδέα αυτή έχει παράγει δεν θα σας ξενίζει πλέον από την στιγμή που θα έχετε απορροφήσει το ακόλουθο: η ιδέα της αυστηρής κυριαρχίας μεταξύ των σκυλιών ισύχθει στην επιστήμη από έναν Ναζί (ναι πολύ σωστά διαβάσατε) τον KonradLorenz.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πως ολόκληρη η επιστήμη της ψυχολογίας των ζώων έχει την αρχή της στην Γερμανία του Χίτλερ (παρεμπίπτοντος για όσους δεν το γνωρίζουν η Γερμανία ΔΕΝ είναι κράτος, ποτέ δεν ήταν, είναι μια χρεοκοπημένη Α.Ε). Αυτό συνέβη στο Βερολίνο στις 10 Ιανουαρίου 1936 όταν η Γερμανική Κοινωνία για την Ψυχολογία των Ζώων ιδρύθηκε υπό την αιγίδα και την εγγύηση της Ναζιστικής κυβέρνησης. Ο Konrad Lorenz ήταν βοηθός συντάκτη και σημαντικός συντελεστής γράφοντας πολλά άρθρα για την εφημερίδα ZeitschriftfürTierpsychologie.

Σε αντίθεση με ορισμένους άλλους οι οποίοι παρέμεναν στις επιστημονικές ρίζες της ψυχολογίας ζώων, ο Lorenz δεν είχε ποτέ πρόβλημα με τις Ναζιστικές αρχές. Αντίθετα μάλιστα ακολούθησε όσο γρηγορότερα μπορούσε τις ιδέες τους (1938) και άρεσε τόσο πολύ στους Ναζί που τον διόρισαν καθηγητή ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Königsberg το 1940.

Ο θαυμασμός ήταν αμοιβαίος. Ο Lorenz εργαζόταν στο γραφείο «Πολιτικής Φυλών». Το 1942 συμμετείχε στην εξέταση 877 ατόμων με καταγωγή Πολωνικογερμανική, επιλέγοντας ποιος θα πήγαινε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για εξόντωση.

Πίστευε ακράδαντα στις ανώτερες και κατώτερες φυλές και σταθερά εξέφραζε την περιφρόνησή του για τις δεύτερες. Πίστευε στην αυστηρή, ιεραρχική κοινωνία την οποία θα διοικούσε μια απόλυτη εξουσία την οποία και όλοι θα όφειλαν να υπακούουν. Αυτό το πιστεύω μεταφέρθηκε/προβλήθηκε από την ανθρώπινη κοινωνία στο ζωικό βασίλειο και καταγράφεται μέσα από τον Ναζιστικό «θαυμασμό του λύκου». Ο «θαυμασμός του λύκου» έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην ιδεολογία των Ναζί. Ο λύκος χρησιμοποιείτο ως παράδειγμα για να δείξει πως οι Ναζί προσπαθούσαν να αναδιοργανώσουν την κοινωνία σύμφωνα με τους ευγενής και φυσικούς νόμους.

Με άμεση προβολή και χωρίς να μπουν στο κόπο να ασχοληθούν επιστημονικά ή έστω να αποκτήσουν πραγματική γνώση οι Ναζί (και φυσικά ο Lorenz) σκιαγράφησαν τον λύκο ως ευγενή, άγριο, σκληρό, άσπλαχνο ζώο το οποίο κατείχε κάθε είδους από τα όμορφα Ναζιστικά χαρακτηριστικά. Ο λύκος ζούσε ακριβώς όπως και οι Ναζί σε κλειστές - ελίτ ομάδες. Ήταν, ακριβώς όπως και οι Ναζί, απόλυτα πιστός στην ομάδα αυτή, έτοιμος να θυσιάσει χωρίς δεύτερη κουβέντα την ζωή του για το καλό της ομάδας αυτής όποτε θα αναδυόταν η ανάγκη.

Η ομάδα των λύκων είχε δομή τόσο ιεραρχική και αυστηρή όπως και η δομή των Ναζί. Ο κάθε λύκος είχε μια «θέση» στην οποία ήταν προσκολλημένος, υποτελής σε αυτούς που βρίσκονταν πάνω από αυτόν, άσπλαχνος σε όσους ήταν κάτω από αυτόν. Το σημαντικότερο απ' όλα ήταν πως η ομάδα των λύκων ηγείτο από ένα είδος Führer: τον Άλφα Ηγέτη (Alpha Leader)

Ο Άλφα ήταν δυνατός, πάντα αρσενικός λύκος, τον οποίο όλοι οι άλλοι λάτρευαν και υπάκουαν και τον οποίο όλες οι θηλυκές επιθυμούσαν σφοδρά.

Κρατήστε στο μυαλό σας την αναλογία με τα σκυλιά μας.

Ο Άλφα πάντα είναι διαφορετικός στα πάντα. Πάντα τρώει πρώτος, περνάει πρώτος την πόρτα. Είναι πάντα μπροστά σε κάθε διεκδίκηση και πάντα θέλει να κάθετε ή να ξαπλώνει ψηλότερα. Οι υπόλοιποι λύκοι εξαφανίζονται από όπου περνάει και σταθερά του επιδικνείουν σήματα υποταγής. Ο Άλφα μπορεί να δαγκώσει όποιον θέλει χωρίς να τολμήσει κανείς να του απαντήσει.

Είναι τόσο σίγουρος για την εξουσία του που μπορεί (αν έχει τα κέφια του) να συμπεριφέρεται φιλεύσπλαχνα προς τους υποτακτικούς του οι οποίοι, με την σειρά τους του είναι απείρως ευγνώμονες και τον λατρεύουν ακόμα περισσότερο.

Η ομοιότητα με τον Χίτλερ είναι πολύ δύσκολο να μας ξεφύγει.

Γενικά είναι ταμπού μεταξύ των επιστημόνων το να επιτίθενται προσωπικά στον πρωτεργάτη μιας θεωρίας, όμως το ταμπού αυτό δεν μπορεί να ισχύσει όταν ο πρωτεργάτης αγνοεί κάθε αποδεικτικό στοιχείο για να προβάλει την καθαρά δική του προκατάληψη στον τομέα που αυτός μελετά.

Η συμπεριφορά αυτή δεν μας επιτρέπει άλλη επιλογή από το να δώσουμε έμφαση στο προσωπικό υπόβαθρο που οδήγησε σε αυτές τις προκαταλήψεις.

Ο Lorenz ειδικεύτηκε στην μελέτη των πουλιών. Οι ιδέες του σχετικά με τους λύκους είχαν ως μοναδική πηγή τον Ναζιστικό «θαυμασμό του λύκου» και όχι την επιστήμη. Οι ιδέες του σχετικά με τα σκυλιά σφυριλατήθηκαν (όπως αργότερα ο ίδιος έθεσε) από τα λάθος πρότυπα που ο ίδιος υιοθέτησε ως νεαρός. Ανεπίσημα παρατηρούσε τα δικά του σκυλιά στο καθιστικό του σπιτιού του ενώ παράλληλα συμμετείχε σε Ναζιστικές δραστηριότητες. Πρώτα δημοσίευσε το ManMeetsDog (1949), το οποίο και ήταν βασισμένο στις παρατηρήσεις αυτές. Αν και δεν υπήρχαν ακόμα δημοσιευμένες μελέτες σχετικά με τον οικόσιτο σκύλο, τίποτα και κανένας δεν έφερε αντίρρηση στον Lorenz. Παρατηρούσε σκυλιά τα οποία είχαν μεγαλώσει με την δική του εποπτεία ή του είχαν δοθεί από τους φίλους του και αποχωριζόντουσαν την έπαυλη που ζούσε μόνο με την δική του παρέα.

Τα σκυλιά του Lorenz ήταν όλα Chow mixes και Norwegian elkhounds.

Στην πραγματικότητα δεν είχε ιδέα για το πώς τα σκυλιά, πέρα από τα δικά του, συμπεριφέρονταν ή πως θα συμπεριφέρονταν τα δικά του αν είχαν κοινωνικοποιηθεί ορθά. Αυτό όμως δεν είχε καμία σημασία και ο Lorenz περιορίστηκε σε δημοφιλής εκδόσεις σχετικά με τα σκυλιά, έναν χώρο στον οποίο ο καθένας είναι ελεύθερος να παρουσιάσει τις ατομικές του απόψεις ως γεγονότα. Ήταν ο χώρος που επέτρεψε στον Lorenz να αγνοήσει τον Schenkel, ο οποίος την εποχή εκείνη αποτελούσε την αυθεντία στον τομέα των λύκων και ο οποίος σθεναρά διαμαρτυρόταν για μερικές από τις ιδέες του Lorenz, μεταξύ των άλλων την κυριαρχία και την υποταγή. Ήταν ο τομέας στον οποίο ο Lorenz είχε πιαστεί για περισσότερα από ένα οφθαλμοφανή ψεύδη όπου όμως τα ψεύδη δεν έχουν συνέπειες.

Εδώ λοιπόν ο Lorenz είχε πλήρη ελευθερία να συνεχίσει (συνειδητά ή μη δεν έχει καμία σημασία) την διασπορά της Ναζιστικής οπτικής σχετικά με την φύση (και αξιοποίησε την ελευθερία αυτή επίμονα μέχρι την ημέρα του θανάτου του)

Η ιδέα ότι τα σκυλιά ζουν με «κυριαρχική ιεραρχία», πολύ όμοια με την Ναζιστική ιδέα και πως τα σκυλιά καταναλώνουν τον ημερήσιο χρόνο τους σκεπτόμενα την «δύναμη», δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα φανταστικό κληροδότημα προς τους επόμενους.

Κατά έναν τρόπο ο Lorenz το παραδέχεται στο βιβλίο του Man Meets Dog όπου γράφει «In humans, the bonding with ideals only happens once: beware the man who, in an impressionable period of his life, gives his heart to false gods.» Ωστόσο μετά τον πόλεμο ο Lorenz ήταν ανένδοτος στην αποκύρηξη των Ναζιστικών του ιδεών. Του δόθηκε το βραβείο Nobel το 1973 ως συνιδρυτή της «επιστήμης» της Ψυχολογίας Ζώων. Το βραβείο του έδωσε ισχύ στην επιστημονική κοινότητα, δύναμη την οποία χρησιμοποίησε, για όσο ζούσε, για να καταστείλει τις αντιρρήσεις των θεωριών του.

Μόνο μετά τον θάνατό του το 1989 οι περισσότερες από τις θεωρίες του Lorenz εγκαταλείφθηκαν ως μη έγκυρες.

Η βασική θεωρία που ακόμα παραμένει ζωντανή είναι εκείνη σχετικά με τα σκυλιά και την κυριαρχία και είναι καιρός να την πετάξουμε και αυτή!

Γεγονός:

Η ιδέα των σκυλιών σε μια Κυριαρχική Ιεραρχία με τον απόλυτο Άλφα Αρχηγό στην κορυφή έχει τις ρίζες της στην Ναζιστική ιδεολογία και όχι στην πραγματική συμπεριφορά των σκυλιών. Μπορεί αυτό να αποτελεί ένα σοκ και μια άβολή κατάσταση για αποδοχή, όμως αυτό το αποκύημα φαντασίας έχει προκαλέσει τόσο πόνο που είναι πλέον ο καιρός να δούμε τι πραγματικά είναι και να το πετάξουμε. Όσο γρηγορότερα το κάνουμε, τόσο λιγότερο θα ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας.

Εύχομαι σε όλους Αρετή, Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ισότητα

Και να θυμάστε ότι όλοι είμαστε ίσοι, αλλά δεν είμαστε ίδιοι

The CBE

Βιβλιογραφία
Carson, G, Men, Beasts and Gods: A History of Cruelty and Kindness to Animals, Charles Scribner, NY, 1972.

Cohen, E, Law, Folklore and animal lore, Past and Present 110: 6-37, 1986.

Dahles, H, Game killing and killing games: An anthropologist looking at hunting in modern society, Society & Animals, Vol.1, No. 2, 1993.

Darnton, R, The Great Cat Massacre and Other Episodes in French Cultural History, Vintage, NY, 1985.

Deichmann, U, Biologists under Hitler, Harvard University Press, Cambridge MA, 1996.

Hills, AM, The motivational bases of attitudes toward animals, Animals & Society, Volume 1, Number 2, 1993.

Konecki, KT, Pets of Konrad Lorenz. Theorizing in the social world of pet owners, Qualitative Sociology Review, Volume III, Issue 1, April 2007.www.qualitativesolbiologyreview.org, accessed July 2008.

Lorenz, K, Mens en hond (So kam der Mensch auf dem Hund), Uitgeverij Ploegsma, Amsterdam, [1949] 1957. In English: Man meets Dog, Routledge, London, New York, [1949] 2002.

Mech, LD, Alpha status, dominance, and division of labor in wolf packs. Canadian Journal of Zoology 77:1196-1203. Jamestown, ND: Northern Prairie Wildlife Research Center Home Page. https://www.npwrc.usgs.gov/resource/2000/alstat/alstat.htm

(version 16 May 2000).

Sax, B, What is a 'Jewish dog?' Konrad Lorenz and the cult of wildness, Society & Animals, Volume 5, Number 1, 1997.

Worster, D, Nature's Economy: A History of Ecological Ideas, Cambridge University Press, NY, 1995.


© Canine Healing Europe, διατηρούνται όλα τα δικαιώματα
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε