Η ευθύνη μας στην ανατροφή και την εκπαίδευση του σκύλου.

Με τον αυξημένο αριθμό περιστατικών επιθετικότητας που πληροφορούμαστε είναι σημαντικό να παρουσιάσουμε τι πραγματικά συμβαίνει. Αν και πολλά σκυλιά συγκεκριμένων φυλών είναι εκείνα που παραμένουν στο στόχαστρο της επικαιρότητας, θα πρέπει να τονίσουμε πως οι ίδιες σκέψεις περικλείουν τον κάθε σκύλο ανεξάρτητα από την φυλή του.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αδιαφορούν για την σε βάθος ανάλυση του περιστατικού και περιορίζονται σε μερικές «ανόητες» (χωρίς νόηση) ερωτήσεις και άμεσα συμπεράσματα προκειμένου να γεμίσουν τον χρόνο των δελτίων. Προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή καθώς το «περιστατικό πουλάει» όμως καμία σοβαρή προσέγγιση δεν γίνεται στο «γιατί» παρά μόνο στο «πώς» το οποίο φροντίζουν να στολίσουν με κάθε λεπτομέρεια. Μια απλή σοβαρή αντιμετώπιση θα ήταν η ανάλυση του ιστορικού του περιστατικού και όχι το «γάντζωμα» στο συμβάν και μόνο.

Όπως και αν έχει το ζήτημα είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι η τηλεόραση προβάλει πάντα έτοιμο το συμπέρασμα και δεν προσφέρει το πλαίσιο για να βγάλετε εσείς το δικό σας ! (άσχετα αν εσείς νομίζετε ότι συμβαίνει το αντίθετο)

Η εμπειρία μου στον συγκεκριμένο χώρο μου δίνει την ικανότητα να γράψω για τα περιστατικά αυτά με περισσότερη ακρίβεια από τον οποιονδήποτε δημοσιογράφο χωρίς να προσπαθώ να πουλήσω φόβο, άγχος, ανασφάλεια αλλά μόνο παρουσίαση των γεγονότων όπως εγώ τα εισπράττω.

Η συνείδησή μου και το DNA μου, μου επιβάλουν να είμαι απέναντί σας χρήσιμος και όχι ευχάριστος. Για τον λόγω αυτό θα παρουσιάσω τον βασικότερο υπαίτιο ακραίων περιστατικών που είναι : ο άνθρωπος και ο τρόπος που σκέφτεται !!

Η φυλή του σκύλου αποτελεί στοιχείο πρόβλεψης της συμπεριφοράς του;

Το κάθε σκυλί έχει το ατομικό του σετ προσωπικότητας που το καθιστά μοναδικό και είναι αδύνατο να προβλέψει κάποιος την συμπεριφορά αυτού μόνο από την φυλή του. Αυτό είναι εύκολο να το καταλάβει κάποιος καθώς ο τρόπος που ο σκύλος ανατρέφεται και μεγαλώνει αλλά και το περιβάλλον που συμβαίνουν αυτά αποτελούν ένα σύνολο παραμέτρων που σφυρηλατούν την προσωπικότητά του καθημερινά 24/7 ανεξάρτητα από την φυλή. Οπότε, αν και λαμβάνω πάντα υπόψη μου την γενετική προδιάθεση (τα χαρακτηριστικά της φυλής, για ποιόν λόγω έχει φτιαχτεί, τι συμπεριφορές είναι εύκολο να αναδείξει) ποτέ δεν αποτελούν την παράμετρο πρόβλεψης της συμπεριφοράς. Το να φοβάσαι έναν σκύλο μόνο και μόνο επειδή ανήκει σε κάποια φυλή είναι ανόητο διασπείρει λάθος εικόνα και πανικό χωρίς χειροπιαστό λόγω.

Αν υπάρξει περιστατικό με την φυλή Χ σημαίνει πως πρέπει να έχω το νου μου

και στον δικό μου σκύλο είτε είναι Χ είτε είναι ημίαιμο Χ ;
Ο σκύλος είναι ζώο και τα ζώα δαγκώνουν αν βρεθούν

1. σε καταστάσεις που τις θεωρήσουν απειλητικές για την ακεραιότητά τους

2. φοβηθούν με κάτι που δεν γνωρίζουν (δεν τους το έχουμε μάθει)

3. σε συνθήκη που έχουν μάθει ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι εκείνη που θα τους αποφέρει τον αναμενόμενο ενισχυτή (+R-R). Αν η συμπεριφορά δεν ενισχυόταν τότε θα ήταν σε κατάσταση ελάττωσης.

Αυτά ισχύουν για κάθε ζωντανό οργανισμό είτε το γνωρίζετε είτε όχι. Είτε το παρατηρείτε είτε όχι, είτε ο αποδέχεστε είτε όχι .-

Άρα, ανεξάρτητα από την φυλή έχουμε πάντα το νου μας και ανάλογα με την φυλή γνωρίζουμε τις τάσεις και την ευκολία ή δυσκολία που έχει ο σκύλος να προβάλει κάποιες συμπεριφορές και κινούμαστε ανάλογα.

Μπορούν τα σκυλιά «ξαφνικά» να αντιδράσουν ακραία ;
Υπάρχουν αναρίθμητες ιστορίες για σκυλιά τα οποία «ξαφνικά» φτάνουν σε ακραία συμπεριφορά. Αυτή θα έλεγα ότι είναι η εξήγηση του «τεμπέλη» όταν υπάρξει κάποια δραματική εξέλιξη και αν και πραγματικά μπορεί να συμβεί είναι πολύ σπάνια παράμετρος. Πολλά ακραία περιστατικά είναι το αποτέλεσμα συνδυασμών του περιβάλλοντος και συγκεκριμένων συνθηκών. Τα μηνύματα που στέλνει ο σκύλος μπορεί να είναι δύσκολα αναγνωρίσιμα, πολλές φορές παρεξηγήσιμα, να τα αγνοήσουμε ή ακόμα και να περάσουν απαρατήρητα μέχρι τη στιγμή που θα συνδυαστούν όλα μαζί προκαλώντας την τέλεια καταιγίδα που καταλήγει στο μοιραίο. Πάντα υπάρχει αιτία για κάθε συμπεριφορά.

Μπορούν οι άνθρωποι να ωθήσουν τα σκυλιά τους να δαγκώσουν ;
ΝΑΙ. Πολύ συχνά οι κηδεμόνες των σκύλων αδυνατούν να προσφέρουν στα σκυλιά τους τις διεξόδους που έχουν ανάγκη (διέξοδος δεν είναι μόνο η σωματική άσκηση αλλά και απασχόληση του μυαλού του, η συνεργασία, η ασφάλεια που εισπράττει ο σκύλος ως αποτέλεσμα μάθησης του τρόπου με τον οποίο ελέγχει το περιβάλλον του) ή ακόμα χειρότερα, μετατρέπουν τα σκυλιά τους από αγνωσία ή εσκεμένα σε οπλισμένα όπλα. Ένας σκύλος «με εκτόπισμα» κοντά στον ανασφαλή κηδεμόνα αναβαθμίζει την εικόνα του δεύτερου και το status του.

Πολλά σκυλιά παραμένουν περιορισμένα, δεμένα, μη κοινωνικοποιημένα, και ανασφαλή προκαλώντας τους υπερ αντιδραστικότητα, στρες, φοβίες και στην δεδομένη στιγμή έναν εκρηκτικό συνδιασμό.

Αν δεν αλλάξουν οι νοοτροπίες και ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων ώστε να απομακρυνθούν από την βία, την πρόκληση πόνου και φόβου και την ψευδαίσθηση ότι ελέγχουν το περιβάλλον τους τα ακραία περιστατικά θα συμβαίνουν !

Μπορούμε να κάνουμε κάτι για την ελάττωση των περιστατικών ;
Το κλειδί για να το πετύχουμε είναι η εκπαίδευση των ανθρώπων στην υπεύθυνη εκπαίδευση, κοινωνικοποίηση και διαχείριση των σκυλιών τους, ενθαρρύνοντάς τους να τα μεγαλώνουν θετικά. Σωστή κοινωνικοποίηση χρησιμοποιώντας μόνο θετική εκπαίδευση σφυρηλατεί συναισθηματικά ισορροπημένα σκυλιά ένα γεγονός που η επιστήμη έχει αποδείξει ξανά και ξανά.

Μπορώ να κατανοήσω ότι κάποιος δεν γνωρίζει, δεν έχει ακούσει, δε σκέφτηκε ότι η συμπεριφορά του και η πρακτική του δεν είναι τίποτα λιγότερο από αντιπαράθεση και εξάσκηση βίας προς τον σκύλο του ανεξάρτητα αν του το πρότεινε ο κτηνίατρος, ο εκπαιδευτής ή ακόμα και το δόγμα που ασπάζεται. Αυτό που είναι αδικαιολόγητο και παρουσιάζει στάση ζωής ανθρώπου με παρωπίδες απέναντι σε ζώα και συνανθρώπους του είναι να γνωρίσει την διαφορά και να επιμένει στην επιλογή του

Αν πιστεύετε ότι υπάρχουν γρήγορες λύσεις και τρυκ τότε προσοχή στο τηλεκοντρόλ διότι όταν τελειώσει το "show", τότε αρχίζουν τα δυσάρεστα

Αρετή, Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ισότητα

The CBE